HAYAL VE HAYAT

UZAKTAN… Evrenin sınırlarına oranla hayal edilemeyecek kadar küçük bir bölgesinde, küçük bir yıldızın etrafında dolanan küçük, mavi bir gezegen var. Nasıl da berrak, saf, parıltılı bir su damlası gibi sessiz ve sakin devinmeye, hiçbir zihnin baştan sona kavrayamayacağı düzeni ile uzay boşluğunda hızla bir yerlere doğru yol alıyor. Uzaktan… Üzerine gelişigüzel serpiştirilmiş, kara parçalarının kenar çizgilerini gizleyen bulutsuların altında sanki gülümsüyor. Atmosferi buğulu bir ışık gibi yuvarlağı çevreliyor. Evet... Her insana dünyayı seyrettirmeli uzak uzay boşluğundan; bu gizemli, çekici mavi nesneyi ve ardında uzanan sonsuz boşluğun karanlığında, kendi küçük varlığını görebilmeli ve hissedebilmeli insan… İşte orada. İçimizdeki karanlıklar yüzünden, bilgiçlikten ve bencillikten, hayatta kalma içgüdüsünün inançların meşruiyeti üzerinden şiddete ve zulme dönüşerek kanıksandığı ve takdir edildiği, şekillendirdiğimiz, şekillendirildiğimiz dünya… İnsanlığın neden uhrevi ve so...