HAYAL VE HAYAT

SEMİZ BEY VE D ÂN  (ÖYKÜ) Derdini dinletebilmek için ağzından çıkacak kelimelerin şiddetine karşı koyamayacak bir ruh haliyle konuşuyordu. Besbelli çok bunalmıştı ve bu davranışı patronu karşısında şimdiye değin hiç yapmadığı bir şeydi. "Evet, evet ama hiç dinlenmeden gece yarılarına kadar çalışmak akıllıca görünmüyor artık Sayın Patronum!" diye kendisine de ilginç gelen bir ses tonuyla çıkıştı. "Dur, dur... Sen benim sağ kolumsun Dânâ, sağ kolum. Böyle sözler senin kariyerine yakışmıyor, rica ederim." İhtişamlı masanın gerisinde oturan adam umursamazca kırmızı yanaklarını titreterek purosundan derin bir nefes çekti, "hem karına ilgi göstermeyi ihmal etme derdim her zaman sana, sonunda çekti gitti bak. Ben de çok çalışıyorum ama karıma ayıracak zaman bulabiliyorum." Bu sözlerden sonra Semiz Bey gerçekten karısıyla ilgilenip ilgilenmediğini düşündü. Henüz bir hafta önce aldığı pırlanta kolyenin kutusunu açarken karısının mutlu yüz ifadesini düşününce...