ŞİİRLER II

TEK BAŞINASIN
Yapay yaşam kokusu püskürtülmüş
bencil kişiliklerle doldurulmuş
şehirleri terk etmişsen
tek başınasın

zapt edilemeyen ruhların
tutsak edildiği odalarda
yitirmemişsen hâlâ
aklını ve kendini
tek başınasın

tıklım tıklım hayal balonlarına doluşmuş
asla havalanamayacak olsa da
topluca bekleşen
gönüllü kayboluşlar arasında değilsen
tek başınasın

…..
homurtulu karanlık içerisinde
kapı altından lekesini seçebildiğin
kıymetsizlerin törensel geçişleri safhasında
tuttukları bayrakların yalanlarla sarmalında
bildiğini zannedenlerin şaşaalı kurmacasına  
alkışlayan değilsen
tek başınasın

dahası
zayıf ve dayanağa muhtaç olanların
cehaletten güç alan halleri
ve dahası
hilebaz hükümranların
acıtan ve acımasız halleri dört bir yanda
seyri zor, katlanılması zor tiyatrosunda içleniyorsan
tek başınasın

dönencenin sırrına varamamış
kafasındaki ısrarı çözememiş
varoluş ataklarının ertesinde
kahırlı dönüşlere direnebiliyorsan
tek başınasın

sığınağınla
yığınağınla
adaletinle
her şeye rağmen
savunmaya çabalarken doğruları
haksızlıklar karşısında
tek başınasın

duvarları aşan
zamandan ve mekândan özgür
arzuların yaktığı yıldızlardan
birini yakalamışsan
tek başınasın

kozmik küreyi
küçük/büyük kemirenlerden değilsen
tek başınasın    

özgürlüğe delice koşarken
hep yerinde sayanların
pençeleriyle durdurmayı sınadığı
hoyrat alaylarını çarpa çarpa  
acılara hala direnebiliyorsan
tek başınasın

terk ettiğinde küçük odanı
sislerin arasında bilinmezde gözden kaybolup
yıldız tozuna çoktan dönüştüğünde
ve saçıldığında sonsuz evrene milyonlarca minicik parça
yine
tek başınasın
(Aralık 2016)


TETİKÇİ GECE
Her gece
vuruyorum kendimi
başımı yastığa koyar koymaz
aynı ani keskin patlama
aynı tetikçi elimle
aynı silahla
vuruyorum kendimi
bitsin istiyorum

bir an çatırdıyor zaman
yer, gök, oda, tavan
eşyalar fırlıyor, düşüyor, dönüşüyor
şeytanlar ve melekler üşüşüyor
beden bükülüyor
bitmiyor
aksine başlıyor
can çekişiyor
az sonra gözlerim açılıp her şeyle çelişiyor
hem yaşıyorum, hem ölüyorum
tuhaf dalgalanmalar evreninde
yarı canlı, yarı ölü
ve de bitkin
hepten şaşkın
ve hep yeni baştan
darlığa yelken açıp
titrek ışık duvarlarının ardına
çıkışı bilinmeyen geçitler arasına dalıp
eğreti kaldığım anlara bağlanıp
ilmek, ilmek fethediliyorum
yüzleşiyorum hayatla
yüzleştiriliyorum

sorgumdan geçerken yorgunum
çözülmemiş pek çok sorunum
bilmiyorum
eksik olan şeyi arıyorum
neden böyleyim
neyin kavgasındayım
kaybolmuş gibi, kaybetmiş gibiyim
varmış da yokmuş gibi
yokmuş da varmış gibiyim
kıvanç zamanını arıyorum
kayıp gideni anıyorum
parmaklarım ile tutamadığım şeyi
ve de hüznüyle
ah hayat yankılarıyla
“dur” diyememe ile
“gel” diyememe ile
yine öfkeyle
yine kabul ile

sabah yaşıyorsam
ölmemişsem daha bedenimle
her şeye rağmen hayallerimle
bir sonraki gecenin karmaşasına değin
kötümserlik ve kusurlar dönencesinde
gündüz savuşuyor
benzer geceye kavuşuyor
(Aralık 2016)


GÜNDÜZ-GECE
Gündüz kaybolur insan
gece aramaya başlar
gündüz konuşur insan
gece işitmeye başlar
gündüz bağırır insan
gece fısıldamaya başlar
gündüz ışık kuşağındadır insan
gece karanlığın kucağında
gündüz avcıdır insan
gece av
gündüz dünyada bir yerdedir
gece kainatın bilinemez bir köşesinde
(Aralık 2016)


İSTİLACI
Az aklın, az erdemin
bata çıka gidişatında
kutsanmış efsaneler kovanında
sahte ermiş efendilerin eteklerinde
gök kubbenin sınırlarına ermiş
hikayelerle sırlarını çözmüştük

değişmez soyumuz
modernleşmiş ilkel huyumuz
ispatlayamadığımız yanlışlar ekseninde
sürekli kazdığımız arsızlıklar kuyusunda
sürekli kandığımız haksızlıklar karşısında
kör gidişatın hızına hız katarak
bastığı toprağı kurutarak
tuhaf, ender bir türüz
türlerin karşılaşmak istemeyeceği türden
istilacı yaratıklarız
(Ocak 2017)


CE-HA-LET
Onlar da öğrendiler
cehaleti nimet edinmeyi
sömürülmüş kalabalıklar yaratmayı
onlar da öğrendiler
fanilerin zayıf mirasını
yeni nesile aktarmayı
dağıtmayı ve dayatmayı
ce-ha-le-ti

dar ve ilkel tutkuları allayıp pullayıp
vaatlerine kanma iksiri katıp
isteklerine sual edemeyecek kölelere
şevkle sundular
uçsuz bucaksız cehalet kaynağının başında
sorguyu, doğruyu daralttılar
uyuşuk havasına müptela ettiler güruhları
baş üstünde taşıdıkları günahları allayıp pulladılar
cehalet denizine toplaşıp oynaştılar

kaos ve hipnoz ile ele geçirdiler
çünkü ölü ruhlar kolaydı
her biri sessiz kobaydı
her talimatı almaya adaydı

her an aramızda
aklımıza sataşmaya hazırlar
cellat ilmeği ellerinde
hurafelerle iğdiş edilmiş güdük akıllarıyla
insanlık, özgürlük, mutluluk türküsü söyleyenleri kovalıyorlar
aydınlıkları karartıyorlar

geldiler
eninde sonunda
gidecekler
geldikleri kuru çöllere
(Ocak 2017)

KARŞILAŞMA
Sürgünde geçmiş uzun yıllardan sonra
birbirinden uzaklaşmış, ayrık zaman dilimleri buluştu
işte o ev,
işte o bahçe kapısı
kendi zihnimde bir hayal gibiyim
o bahçedeyim

kapıya yaklaşıyorum ve geçmişin basamaklarında duruyorum
tozlu, titrek, sepya film şeridi gözümün önünde
çağrışıyor neşeli bayram zamanları kapı önünde
konuşanlar, koşuşanlar, coşanlar
şu iştahla çilek yiyen çocuk benim
ve diğerleri
kurabiye tepsileri, bahar kuşları, bayram harçlıkları
kiraz ağaçları, gümrah çiçek sekileri
yaz zamanı sık oturduğumuz tahta eşik
keyif çayı bardaklarının, bisküvi tabaklarının durduğu
'taht' eşik

ah tahta eşik yok
binlerce ayak izi yok
koca çivileri sökük
kapı perişan dökük
ev metruk
ev bomboş
ev başıboş

buradayım

imgelem yoğun
imgeler hızlı
imgeler gidip geliyor
yaşanmışlıkların tesellisini arıyor

ev, bahçe, ahali buradalar
baktığım her ayrıntı önceki zamana ait
altmış yıl önceki bizim kokumuz
yemeğin, sobanın, tütünün, mangalın dumanı üzerinde
ocağımız tütüyor, radyo konuşuyor
kiler kapısında gri kedi yine miyavlıyor
herkes burada
herkes hayatla barışık
herkes zamandan muaf

tavan sesiz
taban hissiz
çeşmeler susuz
minderler soğuk
son kalan birkaç ufak eşya
defini unutulmuş hissiyle huzursuz beklemekte
kutsal ziyaret heyecanım bile
beni teskin edemiyor
nabzım hızlı, nefesim tıkanık
manaların yoğunlaştığı şu an
hatırladığım ya da unuttuğum her şeyimle
burada, bu evde olmak
ah kolay değil
hayatım baştan sona akıyor
dert, keder, pişmanlıklar
mutluluk bile
kor vuruşlarla yakıyor

ve artık
savuşacağını bilmek
derin bir iç çekiş, titremedir
her şey umutsuzca geridedir

uğurluyorum bildiğim dünyayı
doğduğum evi
umduğumu, bulduğumu
ne varsa uğurluyorum
tamamlıyorum
neslimin bir halkasıydım
eklendim
koptum kopuyorum artık
(Ocak 2017)


HURDALIK
Kafası hurdalıkta acemice toplanmış
metaller yumağı ağırlığındayım
demir, nikel, çelik karışımında
kırık, bükük, bozuk parçalara ulanmış
uysa da uymasa da bir araya kaynaklanmışım

gürültüyle sürtünen bükük çarkların uzantısında
adımımı atamıyorum
ellerimin, kollarımın, ayaklarımın akımları zayıf
eklemlerim kırılgan
bit kadar düşünce kırıntısı bile
yorgun aksamları binlerce derece ısıtıyor
eriyormuş hissiyle başım dönüyor

arı kovanında trampetler kaynaşıyor
çatlatıyor gök kubbeyi tepemde gür gür
karınca ordusu zillerle cirit atıyor
dişliler, zemberekler, tokmaklar ayrı telden vuruyor

kafam döküntü yığını
bedenim çöküntü cürufu
ruhum süprüntü odağı

gün sonunda işe yaramaz aksamlarımla
-tamamı-
eritilmiş biçimsiz bir külçeyim
(Ocak 2017)

BİZ
Dünya yıkılsa top yekun
belli belirsiz bir duman yayılır
komşu yıldızlara

dünyadan çok uzakta birileri
varlığını bilmediklerinden
yokluğundan da hiç bahsetmeyecekleri
minik yeryüzümüz
etkisizlik mesafesinin tepkisizliğine maruz kalacak
milyarlarca galaksi arasında
milyarlarca kozmik sıradan vakadan biri olarak
kimselere görünmeden toz olacak

bizde onlar gibiyiz
öte boyutlardan bihaber
çok uzaklara kayıtsız
geçmişte, şimdi, gelecekte
uzay zamanda
sırları ile sınırsızlığı arasında
karanlık maddenin perdesinde
pek çok doğan kaybolan
gizem ve ihtişamla türeyen
varlıkları ve yoklukları
bilmiyoruz

olay ufukları biz var olmasak da
ötelerde delikler ve ışıklar
açılacak kapanacak
kararacak aydınlanacak
(Şubat 2017)

KARANLIĞIMDIR
Lacivert gözlerinin içinde olmamak
sürüklüyor beni
kızıl şişe diplerinden
uçsuz karanlığa
bucaksız bahtıma

betimsiz sıra dışı fırtınalar içinde
ateş ile buzun insafsızlığı çekişir kafamda
ara koordinatlar başıboştur
dipsiz ve bomboştur
kaybolurum biçare sarhoşumdur

önce ihmal edilmiş
sonra ihtimal dışına itilmiş
bozuk sektörlü ağların
kozmik kapıları ağır ağır kapanır
görünmezde kalırım

darmadağın kodlar arasında
belli belirsiz yayılan
frekansı sesine ayarlı dalgaları dinler
frekansı gözlerinin rengine ayarlı tayfları gözler
gizli ve yakıcı ışınımlar arasında
seni ararım

ama
duyduğum, gördüğüm zannettiklerim
beni yalanlar
kimse duymaz
kimse belirmez
kimse almaz beni oralardan
kayıp-oluşum döngüsü sürer
bugün de dün gibi boş
yine yapayalnız kalırım
yine sarhoş

seneler ve seneler
hala oradayım
ben de dönüştüm
göremezsin artık beni
karanlığımdır
(Şubat 2017)


YILDIZLAR I
Ne kadar uzun yaşasalar da
yaratanın onları sevip sevmediklerini bilmeseler de
yıldızlar da sonunda ölür
karanlığa çözünür
karanlığa dönüşür

herhalde cennete giderler
milyarlık ömürlerinde
cehennem azabı yaşadıktan sonra
(Şubat 2017)


YILDIZLAR II
Yıldızlar kozmik boyutun
dekoratif süsleri midir
varlıklarına kim ihtiyaç duyar
milyarlarcasına
(Şubat 2017)


YILDIZ III
İnsan nazarında
kaybolan bir yıldız
yere düşen bir yumurta kıymeti taşımaz
darmadağın olan bir galaksi
göze kaçan bir toz tanesi kıymeti taşımaz
gizemle dolup taşan Kozmos
kabaran bir gazoz kıymeti taşımaz

insan düşünür
kendisi kadar
uzaklar efsanelere bürünür
kıt aklına inanır
kendisi kadar
alaka kurar Kozmos ile
kendisi kadar
(Şubat 2017)


ÇIKARCI
Çıkarcı tortulardan müteşekkil lafazanların
zehirli tükürüğü kendilerine şerbet tadında

türlü türlü şehvetin odağında akıllar
parlak tahtlara kurulmuş metruk vicdanlar

sahte erenlerin dünyası
şarlatan gezenlerin dünyası
ezenlerin dünyası
(Şubat 2017)


OTOMATLAR
Otomatlar ödünç akılla yaşar
zerk edilen yanlı ve yanlış kodlar
akıllarını sınırlar
hem de kutsar
itaatle oturur kalkar
mühim oldukları zannıyla
birbirlerine inanırlar
birbirlerini inandırırlar
çokluklarını kanıt sayarlar
aynasıdır diğer otomatın
herhangi otomat
döngüsünde mutludur
ödünç ile ödünlüdür
birbirlerini anarlar
birbirlerini ararlar
birbirlerine kanarlar
otomatlar
onlar
asla kimseyi sevmezler
sevemezler
otomat kafası sahibinde
insan yüreği ne gezer
(Şubat 2017)


CEVİZ AĞACI
Patikada yürürken tepelere doğru
kuru otlar güneş batmadan önce
sarı ışıklara sarılmış
son danslarını ediyor
heybetli ceviz ağacı
akşam kuşlarıyla buluşmuş
beni de yanına buyur ediyor
dinle, seyret deyince
onu dinliyorum
en derindeki kök, en yüksekteki dal
kuşların, böceklerin, tozun, ışığın, yağmurun
dokunuşlarıyla yücelen
her birinin içtenliğiyle yükselen
telaş dünyasında işitilemeyen
seslerle titreşiyor
dip uzayda bestelenmiş
dünyevi enstrümanlarla seslendirilmiş
ender ve çok kıymetli anların
binlercesinin birleştiği haz ile
varlığın neşesini dinliyorum
ceviz ağacına yaslanmış
karşımda şu patika, düzlük
şu taş, diken ve de bulut
kafamda sevgili
kafamda ülke, zaman, resim, müzik
yerli yerinde pürüzsüz
şu an öyle tatlı yoğun bir düşün kusursuzluğu
şu an öyle özgür
sevgili bakışındaki titreşimlerle yazılmış
eşsiz bir dinleti halinde dünya
ve sessizce batan güneşin sevdasıyla
varlığın neşesini seyrediyorum
taşlı tepelerin arasından süzülen
tatlı, ılık rüzgar kadar hafifim
serilebilecek en yumuşak halı üzerinde
iç içeyim, diz dizeyim
sevgilinin öpüşündeyim
(Mart 2017)


ŞEYTAN VE MELEK
Oyun oynarlar kimi zaman
şeytan ve melek
girdabına kapılır insan
şeffaftır ve de alımlı
sorunsuz ve sorumsuz hayat varmışçasına
kusursuz bir parçasıymışsın gibi büyüler
uçurur Babil’in asma bahçelerine
rengarenk nehirleri seyrederken
baş tacı ederler
niyetleri ne ola ki
şu ölümlü kısacık dünyada
(Eylül 2018)


TÜRKUAZ GÖL
Mavi göğün bulutları
türkuaz göle indi
pembe-beyaz ayaklarını
daldır suya
bulutları karıştır, dalgalandır
oyna gönlünce
tenine dokunan mavilik
buharlaşıp baharlaştırsın havayı
damlacıklar saçılsın
ipeksi dalgalar parmak aralarında köpürsün
sonra ben de dalayım göle
kutsayayım ruhumu
(Şubat 2019)