MASUMİYET (ÖYKÜ)

Hoş bir bahar sabahında kızın odası bahar ışıltılarıyla ve buğulu çiçek kokularıyla doluydu.

Kırpıştırdığı gözlerini ılık bakışlarla açtı. Güzel gözleri, çiçeklerin rengiyle sürmelenmişti sanki. İpeksi saçlarını parmaklarına dolayıp uzun kirpiklerinin üzerine bıraktı. Havayı, odayı kokladı derin derin. Nazik beyaz teninden yorganına sinen, dalga dalga yayılan tazeliğinin kokusunu duydu. Ah, ne hoştu... Vücudunun her kıvrımı, diri, taptaze çiçek kanatlarının andırıyordu. Ellerini vücudunda gezdirerek göğüslerinin dolgunluğunu hissetti.

"Ben çok güzel bir kızım," dedi hafifçe gülümserken. "Bir tanrıçayım. Evet öyleyim. Kulağımın kıvrımları bile erkekleri etkilemeye yeter. Harikayım !.."

Biraz yana dönerek, kolunu yataktan aşağıya sarkıttı. Güzel gözleri baharın parlak güneşine güldü. Sarkıttığı eliyle halının üzerinde parmaklarını gezdiriyordu. Önce halıya bir "T" harfi çizdi, sonra da "A". Sevgililerinin isimlerinin baş harflerini yazıyordu sırasıyla. "M" harfini çizerken, ani bir çığlık ve acıyla irkildi. Hemen doğruldu ve acının nedenini anlamaya çalışırken küçük bir cam parçasının parmak ucuna saplanmış olduğunu gördü. Bir damla kan, gelincik renginde tomurcuklandığında benzi solmuştu ve nefesi titriyordu. Ağlamak istiyor, hiç işitmediği tuhaf sesler çıkarıyordu. Bir ara bayılacağını zannetti ama bayılmadı. Kendini çok kötü hissediyordu.

Bir kaç saat sonra:

Kız, isminin baş harfi "M" olan sevgilisine nazlı gözlerle yaralı parmağını öptürdü. Oğlan kızın derdine deva olabilmek için teselli sözlerini olabildiğince sarf etti. Onun acısının kendi acısı olduğunu söyledi, onun sevincinin kendi sevinci olduğunu söyledi. Kız yine de oğlanın kendisine gösterdiği ilgiyi yetersiz buldu.

Gece:

Kız yatmak için odasına geldiğinde, yatağını bugün de toplamadığını hatırladı. Yalnızca yatağı değil odası da darmadağınıktı. Halıyı temizlemesine rağmen yerde hâlâ cam parçaları parıldıyordu. Annesine düşürdüğünü söylediği vazoyu, bir telefon konuşması sonrası kıskançlık ve öfke krizinde yere fırlatmış, kırılan vazonun parçalarını itinasız bir şekilde temizlemeye çalışmış, geride kalan parçalardan biri parmağına saplanmıştı işte.

"Kıskanç ve asiyim," diyerek yatağına uzandı. "Ama çok güzelim." Havayı ve yastığını kokladı. İsminin baş harfi "A" olan sevgilisini düşündü. Sarılı parmağındaki sızıyla uykuya daldı.

        Sevgililerinin kendisi için düelloya tutuştukları bir rüyaya daldı. Zarif ve masum güzelliği ile uyurken ruhu da çekilmez haşarılıklarını sergilemek için sabah olmasını bekliyordu.